MOMIMUS

MOMIMUS

apud Iulianum Aug. Oratione de Sole IV. e Phoe nicum Theologia, Qui Edessambabitant, ait, locum ab aetern

Soli sacrum, Μόμιμον ἀυτῷ καὶ Α῎ζιζον συγκαθιδρύουσιν, Momimum et Azizum Soli assessores saciunt: quod Iamblichus (Iuliani praeceptor) sic interpretatur. ut Momimus quidem sit Mercurius; Azizus autem Mars. Vide Ioh. Marshamum Canone Chron. Sec. XIII. ubi de Regibus Damasci, et supra voce Hazael.